ψωρίαση

Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, το 2–4% του παγκόσμιου πληθυσμού σήμερα υποφέρει από ψωρίαση. Αυτή η ασθένεια προσβάλλει ασθενείς όλων των ηλικιών, αλλά συνήθως οι νέοι (15-25 ετών). Δυστυχώς, σήμερα το φάρμακο δεν μπορεί να θεραπεύσει πλήρως την ψωρίαση, αλλά η έγκαιρη επαγγελματική θεραπεία βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής. Επομένως, όταν αναγνωρίζετε τα πρώτα συμπτώματα, είναι καλύτερα να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό.

ψωρίαση- Αυτή είναι μια δερματοπάθεια που εκδηλώνεται με τη μορφή φολιδωτών βλατίδων στο δέρμα. Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι, εκτός από το δέρμα, μπορεί επίσης να προσβάλει αρθρώσεις και πλάκες νυχιών. Στην παθογένεση της ψωρίασης, οι κληρονομικοί παράγοντες εντοπίζονται σαφώς και άλλοι ερεθιστές είναι μόνο δευτερεύουσες αιτίες εμφάνισής τους.

Κατά τη διάρκεια της επιδείνωσης της νόσου, διαταράσσονται οι φυσικές διαδικασίες σχηματισμού - κερατινοκύτταρα (κύτταρα που απαρτίζουν κυρίως το ανθρώπινο δέρμα). Υπάρχουν επίσης έντονες βιοχημικές αλλαγές στο δέρμα. Επιπλέον, οι γιατροί κατάφεραν πρόσφατα να προσδιορίσουν ότι η λειτουργία του νευρικού συστήματος αποκλίνει επίσης από τον κανόνα στην οξεία φάση της νόσου. Γενικά, ο κύριος λόγος για την εμφάνιση ψωρίασης είναι η παρουσία δυσλειτουργικού ανοσοποιητικού συστήματος.

Επικράτηση της ψωρίασης

Η ψωρίαση είναι συχνή. Προς το παρόν, τα στατιστικά στοιχεία επίπτωσης μοιάζουν με αυτό:

• Κίνα - 0, 3%;
• ΗΠΑ - 1%;
• Δανία - 1-2, 3%;
• Βόρεια Ευρώπη - 3%;
• Γερμανία - 1-1, 3%.

Είναι περίεργο ότι ο αυτόχθονες πληθυσμοί της Νότιας Αμερικής δεν επηρεάζεται από την ασθένεια. Τουλάχιστον δεν έχει αναφερθεί καμία τέτοια υπόθεση μέχρι στιγμής. Αν κοιτάξετε τη συνολική κατάσταση, το ποσοστό της ψωρίασης είναι περίπου 6-8% όλων των δερματικών παθήσεων.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η ψωρίαση εκδηλώνεται σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά τις περισσότερες φορές οι νέοι (έως 25 ετών) εξακολουθούν να υποφέρουν και συμβαίνει με την ίδια συχνότητα τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.

Επιδημιολογική κατάσταση

Λόγω των αιτίων της εμφάνισής της, η ψωρίαση είναι μια μη μολυσματική ασθένεια με έντονη γενετική προδιάθεση. Οι άνθρωποι που κινδυνεύουν περισσότερο να αρρωστήσουν είναι εκείνοι των οποίων οι συγγενείς έχουν επίσης την ασθένεια (σε αυτήν την περίπτωση, εννοείται μόνο ο επόμενος συγγενής). Ευρωπαίοι ερευνητές έχουν αποδείξει με βεβαιότητα ότι η ασθένεια ενός γονέα έχει πιθανότητα 14-25% να μεταδοθεί στο παιδί τους. Εάν και οι δύο γονείς είναι άρρωστοι, αυτή η πιθανότητα είναι ήδη 41-60%.

Ανάλογα με τη φύση της ανάπτυξης της νόσου, η ψωρίαση χωρίζεται σε δύο ομάδες:

• νωρίς;
• αργά.

Αυτό είναι απόδειξη ότι υπάρχουν δύο κύριοι τύποι ψωρίασης (όπως ο σακχαρώδης διαβήτης). Το πρώτο συμβαίνει σε νεαρή ηλικία στον άνθρωπο (μέσος όρος 16-22 ετών), είναι αυστηρά κληρονομικό και σχετίζεται άμεσα με τον HLA φαινότυπο (HLA-Cw6). Η διαδικασία της νόσου είναι συχνά σοβαρή και με την πάροδο του χρόνου η ασθένεια εξελίσσεται μόνο.

Οι αιτίες της ψωρίασης τύπου II είναι μάλλον τυχαίες, επομένως αυτή η ασθένεια εμφανίζεται σποραδικά. Είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους (περίπου 60 ετών). Είναι γενικά αρκετά απλό, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επιδεινωθεί από ζημιά στις αρθρώσεις και τα νύχια.

Παράγοντες που προκαλούν την εμφάνιση της ψωρίασης

Αν και η ψωρίαση τείνει να κληρονομείται, είναι γενικά πολυπαραγοντική. Οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει αυτήν τη θανατηφόρα δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι προκλητικοί παράγοντες χωρίζονται έτσι σε εξωτερικούς και εσωτερικούς (ή, σε επιστημονικούς όρους, εξωγενείς και ενδογενείς).

Εξωγενείς παράγοντες

Με τη σειρά τους, χωρίζονται σε φυσικά και χημικά. Οι πρώτοι περιλαμβάνουν τη συνήθη μηχανική βλάβη στο δέρμα, όπως τραυματισμοί στο σπίτι, εγκαύματα, εκδορές, ουλές, τατουάζ, γρατσουνιές, έντομα και τσιμπήματα κατοικίδιων ζώων. Καταγράφηκαν επίσης περιπτώσεις ψωρίασης στα σημεία της ένεσης. Οι ακτίνες Χ και η υπεριώδης ακτινοβολία παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο. Η ασθένεια εμφανίζεται σε περίπου 5% όλων των περιπτώσεων το καλοκαίρι, το 40% των οποίων οφείλεται σε ηλιακό έγκαυμα.

Οι χημικοί παράγοντες είναι οι τοξικές επιδράσεις επιβλαβών χημικών ή άλλων ερεθιστικών στο δέρμα. Επιπλέον, η ψωρίαση προκαλείται επίσης από άλλες δερματικές παθήσεις, όπως:

• Δερματώσεις;
• Μυκητιασικές λοιμώξεις;
• μεταδοτική μετατόπιση;
• Ακμή;
• Δυσίδρωση;
• Λειχήνα;
• Ερπης ζωστήρας;
• γογγενικό πυόδερμα;
• αλλεργική δερματίτιδα διαφόρων τύπων.

Οι περιπτώσεις ασθένειας είναι γνωστές μετά τη διεξαγωγή στοιχειωδών διαγνωστικών δερματικών εξετάσεων για να μάθουν την αντίδραση του σώματος στα καλλυντικά, τα προϊόντα υγιεινής, τη φορμαλίνη, το χρώμιο, το νικέλιο και άλλες χημικές ουσίες.

Ενδογενείς παράγοντες

Οι εσωτερικές αιτίες της ψωρίασης μπορεί να είναι μολυσματικές ασθένειες. Η τελευταία έρευνα στην περιοχή δείχνει ότι οι μολύνσεις από στρεπτόκοκκο και ο ιός HIV είναι πιθανότατα υπεύθυνες. Επιπλέον, τα συμπτώματα συχνά δεν εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ίδιας της ασθένειας, αλλά και μετά από τον συνηθισμένο εμβολιασμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ψωρίαση είναι συχνά δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

Συμπληρώματα λιθίου, βήτα αναστολείς, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και αναστολείς ACE χρησιμοποιούνται για την πρόκληση ύφεσης. Τα κορτικοστεροειδή αντενδείκνυται σε αυτήν την περίπτωση.

Εγκυμοσύνη και τοκετός

Σημαντικές αλλαγές στα επίπεδα ορμονών ως αποτέλεσμα της εγκυμοσύνης μπορούν επίσης να γίνουν προκλητικοί παράγοντες. Ένα παρόμοιο μοτίβο παρατηρείται επίσης κατά την εφηβεία. Είναι επίσης περίεργο ότι οι γυναίκες που έχουν ήδη ψωρίαση μπορούν να βελτιώσουν την κατάστασή τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (40%). Η επιδείνωση είναι πολύ πιο σπάνια (μόνο στο 14% των περιπτώσεων). Είναι αλήθεια, μετά τον τοκετό, η κατάσταση επιδεινώνεται ξανά στους περισσότερους ασθενείς (54% των περιπτώσεων)

Διατροφή και διατροφή

Αυτοί οι παράγοντες συχνά δεν έχουν αισθητή επίδραση στην πορεία της νόσου. Είναι γνωστό μόνο με βεβαιότητα ότι η κατάχρηση αλκοόλ και τσιγάρων αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης ψωρίασης και την επιδεινώνει.

Υποκαλιαιμία και υποκαλιαιμία

Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν στην εμφάνιση γενικευμένης φλυκταινώδους ψωρίασης. Σε αυτήν την περίπτωση, οι πιθανότητες ευνοϊκού αποτελέσματος είναι πολύ μικρές.

Φλυκταινώδης ψωρίαση.

Ψυχογενείς παράγοντες

Ο ρόλος τους θεωρείται πλέον αρκετά αμφιλεγόμενος. Ορισμένοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η παρουσία τραυματικών ψυχογενών παραγόντων προκαλεί ψωρίαση στο 60% όλων των περιπτώσεων. Ωστόσο, είναι γνωστό μόνο ότι μπορούν να επιδεινώσουν την πορεία της νόσου και να μειώσουν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

ταξινόμηση

Προς το παρόν, έχουν εντοπιστεί διάφοροι τύποι ψωρίασης. Διαφέρουν σημαντικά στην κλινική εικόνα και στον βαθμό επίδρασης στο σώμα. Για να πάρετε μια ιδέα για το τι διακυβεύεται, είναι καλύτερα να κοιτάξετε τον Παγκόσμιο Ιστό και να μελετήσετε προσεκτικά τις φωτογραφίες της ψωρίασης διαφόρων αιτιολογιών και να εξοικειωθείτε με την περιγραφή.

Ευώδης ψωρίαση

Στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται χυδαία ή κοινή ψωρίαση. Αυτή η ασθένεια εκδηλώνεται ως ένα άφθονο εξάνθημα μικρών, φωτεινών κόκκινων βλατίδων (από την κεφαλή του ταιριάσματος έως το μπιζέλι). Μετά την εμφάνιση, μεγαλώνουν γρήγορα και οι ασημένιες λευκές κλίμακες εμφανίζονται στην επιφάνειά τους. Στο μέλλον, οι βλατίδες θα μετατραπούν σε πλάκες που συγχωνεύονται σε μία μεγάλη βλάβη. Πολύ συχνά έχουν σαφή όρια που τα διαχωρίζουν από το υγιές δέρμα.

Εάν προσπαθήσετε να χτενίσετε ή να αφαιρέσετε τα θηλάκια, το ξεφλούδισμα θα αυξηθεί πρώτα. Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως «σύμπτωμα λεκέδων στεαρίνης» και όταν έχουν αφαιρεθεί όλες οι ζυγαριές, μπορεί να βρεθεί μια γυαλιστερή, λεία επιφάνεια που ονομάζεται «σύμπτωμα τελικής μεμβράνης». Εάν συνεχίσετε το ξύσιμο, τα τριχοειδή θα σπάσουν και τα σταγονίδια αίματος θα απελευθερωθούν. Αυτό το σύμπτωμα είναι γνωστό ως "απόψυξη αίματος".

Η ανάπτυξη της ψωρίασης χωρίζεται σε τρεις κύριες περιόδους:

• προοδευτική (οξεία)
• ακίνητος;
• Περίοδος λήξης.

Η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται κυρίως από το πόσο σωστά επιλέγονται οι μέθοδοι θεραπείας, καθώς η αποτελεσματικότητά τους ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με την περίοδο.

Προοδευτική περίοδος. Ένα χαρακτηριστικό αυτού του σταδίου είναι η σοβαρή εμφάνιση ενός συγκεκριμένου εξανθήματος. Κατά την περίοδο της επιδείνωσης, ορισμένα μέρη του σώματος του ασθενούς καλύπτονται με μικρές βλατίδες που ξεφλουδίζουν ενεργά. Το ξεφλούδισμα σε αυτήν την περίπτωση εντοπίζεται αυστηρά και δεν επηρεάζει το υγιές δέρμα. Η οξεία ψωρίαση είναι εύκολο να αναγνωριστεί από το χαρακτηριστικό κόκκινο ή ροζ περίγραμμα που συνορεύει με τους βλατίδες.

Τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα σε αυτό το στάδιο είναι ο κνησμός και η παρουσία του λεγόμενου συμπτώματος Koebner. Το τελευταίο εκδηλώνεται στο γεγονός ότι στον τόπο τραυματισμού του δέρματος (μικρά εγκαύματα, γρατζουνιές, ενέσεις, γρατσουνιές κ. λπ. ) εμφανίζονται βλατίδες ψωρίασης. Αυτό το φαινόμενο εμφανίζεται κατά μέσο όρο δύο εβδομάδες μετά τον ίδιο τον τραυματισμό και εμφανίζεται στο 38-76% όλων των ασθενών.

Είναι επίσης εξαιρετικά περίεργο το ότι (πολύ λιγότερο συχνά) παρατηρείται επίσης το αντίθετο αποτέλεσμα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι προκαλείται από την παρουσία στον ορό αίματος ορισμένων ασθενών ειδικών παραγόντων που αναστέλλουν το σύνδρομο Koebner.

Σταθερός χρόνος. Κατά μέσο όρο, ο σχηματισμός νέων βλατίδων σταματά 2-3 μήνες μετά την εμφάνιση των πρώτων εξανθημάτων. Η ανάπτυξη των πλακών σταματά επίσης. Σε αυτό το σημείο, ολόκληρη η επιφάνειά τους είναι ήδη καλυμμένη με κλίμακες. Αυτή η περίοδος μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια. Ωστόσο, το τελευταίο είναι σχετικά σπάνιο.

Διάρκεια διάλυσης. Αυτή η περίοδος είναι επίσης γνωστή ως οπισθοδρομική περίοδος επειδή παρατηρείται σταδιακή μείωση της πλάκας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αρχικά σταματούν να ξεφλουδίζουν και μετά σταδιακά εξομαλύνονται μέχρι να εξαφανιστούν εντελώς. Εάν η ασθένεια είναι ήπια, τότε αυτό το φαινόμενο εμφανίζεται αυθόρμητα. Η θεραπεία επιταχύνει μόνο την έναρξη. Συχνά το μέρος όπου βρίσκονταν οι πλάκες ξεχωρίζει λόγω αποχρωματισμού ή, πιο σπάνια, λόγω υπερχρωματισμού στο πλαίσιο υγιών περιοχών του δέρματος. Στην ψωρίαση vulgaris, εξανθήματα μπορεί να εμφανιστούν σχεδόν οπουδήποτε και συνήθως βρίσκονται συμμετρικά (τεντωμένες επιφάνειες των αγκώνων και των γόνατων). Μπορεί επίσης να εμφανιστεί στο κεφάλι, το ιερό, τα χέρια, τις παλάμες, τα πέλματα των ποδιών, τη βουβωνική χώρα και τις μασχάλες. Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις επηρεάζονται επίσης οι πλάκες των νυχιών (εμφάνιση στρογγυλών λακκάκια, χαλάρωση, πάχυνση). Αυτά τα συμπτώματα είναι πολύ παρόμοια με αυτά που εμφανίζονται με μυκητιασική λοίμωξη, οπότε η τελική διάγνωση γίνεται σε ειδικό εργαστηριακό τεστ μόνο μετά από αρνητική αντίδραση στα μυκητιακά σπόρια. Συνολικά, η ψωρίαση vulgaris δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στο σώμα του ασθενούς και είναι χρόνια. Οι περίοδοι παροξύνσεων συμβαίνουν το φθινόπωρο ή το χειμώνα, ενώ οι παροξύνσεις είναι πολύ λιγότερο συχνές το καλοκαίρι. Το κύριο κίνητρο για ενεργή θεραπεία είναι ότι, χωρίς κατάλληλη θεραπεία, οι ψωριασικές πλάκες μπορούν να καλύψουν το σώμα για χρόνια, ενώ η επαρκής θεραπεία επιφέρει βελτίωση μετά από μερικούς μήνες.

Ψωριασικά ερυθροδερμικά

Η ψωριασική ερυθροδερμία είναι μια από τις πιο δυσάρεστες μορφές αυτής της ασθένειας. Κατά μέσο όρο, μια παρόμοια αντίδραση παρατηρείται σε περίπου 2% των ασθενών, η οποία εμφανίστηκε τόσο αυθόρμητα όσο και ως αποτέλεσμα μιας λανθασμένα επιλεγμένης θεραπείας. Φυσικά, εάν τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται ερεθίζουν το δέρμα ή εκτίθενται σε υπεριώδη ακτινοβολία, ο κίνδυνος ψωριασικής ερυθροδερμίας είναι πολύ υψηλότερος. Τις περισσότερες φορές, το ψωριασικό ερυθροδερμία εμφανίζεται ξαφνικά κατά το πρώτο στάδιο της ψωρίασης. Μπορεί να συνδυαστεί με αρθρίτιδα και γενικευμένη φλυκταινώδη ψωρίαση και η έκθεση σε παράγοντες όπως η λοίμωξη από στρεπτόκοκκο ή η υποκαλιαιμία αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα μιας τέτοιας επιπλοκής. Η απότομη διακοπή των κορτικοστεροειδών μπορεί επίσης να επιδεινώσει την κατάσταση. Η εμφάνιση ερυθροδερμίας εξαλείφει πλήρως τα κλινικά συμπτώματα της ψωρίασης, τα οποία αντικαθίστανται από διάχυτη ερυθρότητα του δέρματος, σοβαρό κνησμό και ελασματική απολέπιση.

Φλυκταινώδης ψωρίαση

Επίσης μια σοβαρή μορφή ψωρίασης. Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση αποστημάτων, τα οποία συχνά παραμένουν το μόνο σύμπτωμα. Πολύ λιγότερο συχνά συνδυάζονται με τα κλασικά συμπτώματα της ψωρίασης vulgaris. Η φλυκταινώδης ψωρίαση γενικεύεται και εντοπίζεται. Το δεύτερο διαφέρει μόνο στο ότι σε αυτήν την περίπτωση τα αποστήματα συγκεντρώνονται μόνο στην περιοχή των παλάμων των χεριών ή των πέλματος των ποδιών.

Ψωριατικη ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Η ψωριασική αρθρίτιδα ταξινομείται αυτή τη στιγμή ως αυτοάνοση ασθένεια από μόνη της. Εκδηλώνεται σε οστική και μυϊκή βλάβη σε ασθενείς που ήδη υποφέρουν από ψωρίαση ή που έχουν υψηλό κίνδυνο νόσου από οικογενειακό ιστορικό. Πολύ συχνά η ψωριασική αρθρίτιδα συνδυάζεται με την κλασική ψωρίαση, καθώς και με ψωριασικές βλάβες στα νύχια. Αυτή η ασθένεια διαγιγνώσκεται από την εμφάνιση πόνου στην πλάτη, συνοδευόμενη από τις ακόλουθες καταστάσεις:

• έλλειψη σαφώς αιτιολογημένου λόγου εμφάνισης.
• η ηλικία του ασθενούς είναι άνω των 40 ετών.
• απρόκλητος βαθύς πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης ή στους γλουτούς.
• αόριστος εντοπισμός πόνου.
• ανακούφιση από τον πόνο μετά την άσκηση
• Ο πόνος ή η δυσκαμψία γίνονται αισθητές νωρίς το πρωί ή τη νύχτα.
• η παρουσία πόνου με μια εξαιρετική γενική κατάσταση του μυοσκελετικού συστήματος.

Ψωρίαση των πλακών νυχιών

Πολύ συχνά η ψωρίαση vulgaris συνοδεύεται από βλάβη στα νύχια. Σε αυτήν την περίπτωση, παρατηρείται η έντονη δυστροφία τους, καθώς και τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν τις μυκητιασικές λοιμώξεις. Είναι ένας κοινός σύντροφος για την ψωριασική αρθρίτιδα. Εάν πιστεύετε ότι περίπου το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει κοινή ψωρίαση, τότε το 30-50% από αυτούς έχουν επίσης ψωρίαση των νυχιών.

Θεραπεία της ψωρίασης

Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή το φάρμακο δεν είναι ακόμη σε θέση να θεραπεύσει την ψωρίαση, επειδή απαιτεί πολύ βαθύτερη γνώση των ιδιαιτεροτήτων του έργου των βασικών μηχανισμών του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Δεδομένου ότι αυτός ο τύπος έρευνας εξελίσσεται μάλλον αργά και η ίδια η ασθένεια δεν αποτελεί ιδιαίτερη απειλή για τη ζωή, η συμπτωματική θεραπεία βρίσκεται επί του παρόντος στο προσκήνιο. Πριν ξεκινήσει η θεραπεία, ο ασθενής πρέπει να εξεταστεί διεξοδικά, καθώς κάθε οργανισμός περιέχει ένα μεμονωμένο σύνολο παραγόντων που επηρεάζουν την πορεία της νόσου. Φύλο, ηλικία, επάγγελμα, γενική κατάσταση υγείας, τύπος ψωρίασης - όλα αυτά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη συνταγογράφηση θεραπείας. Ο καθορισμός της πορείας της νόσου, η ατομική ευαισθησία στα φάρμακα και το τρέχον στάδιο της νόσου διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο.

Γενικές δραστηριότητες

Πρώτα απ 'όλα, ο γιατρός πρέπει να προσδιορίσει την ψυχική και σωματική κατάσταση του ασθενούς, να αξιολογήσει τη γενική κατάσταση του σώματός του και να ανακαλύψει πόσο ανεκτικός είναι αυτός της νόσου. Οι καλύτερες προϋποθέσεις για αποτελεσματική θεραπεία είναι η καλή ξεκούραση, ένα ήσυχο περιβάλλον, η αλλαγή σε έναν λιγότερο εντατικό τρόπο εργασίας ή μια βραχυπρόθεσμη παραμονή στο νοσοκομείο. Διάφορες μέθοδοι ψυχοθεραπείας (αποκατάσταση σε παραθαλάσσια θέρετρα με χρήση γνωστικής συμπεριφορικής θεραπείας κ. λπ. ) έχουν επίσης αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικές. Είναι επίσης πολύ σημαντικό ο ασθενής να γνωρίζει ότι η διαδικασία επούλωσης πηγαίνει όπως είχε προβλεφθεί, γιατί χωρίς γρήγορη επίδραση περίπου το 40% των ασθενών χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην αποτελεσματικότητα της θεραπείας και αρχίζουν να την αγνοούν. Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι η ψωρίαση είναι μια χρόνια ασθένεια, επομένως είναι απαραίτητο να λάβουμε υπόψη την ασφάλεια της θεραπείας. Πολλά φάρμακα είναι τοξικά και μπορούν να συσσωρευτούν στο σώμα και να γίνουν ωρολογιακή βόμβα. Μπορεί επίσης να είναι εθιστικό, οπότε είναι καλύτερο να αποθηκεύσετε τα ισχυρότερα φάρμακα έως ότου εμφανιστούν τα πραγματικά επικίνδυνα συμπτώματα.

Πορεία της νόσου και μακροπρόθεσμη πρόγνωση

Η πορεία της ψωρίασης είναι συχνά απρόβλεπτη. Οι σύγχρονοι γιατροί σχεδόν απέτυχαν να το κάνουν αυτό, έτσι η ψωρίαση παραμένει μια δυσάρεστη και ανεξέλεγκτη ασθένεια. Είναι πολύ ατομικό, έτσι ώστε κάθε προσπάθεια να γίνει πρόγνωση σχετικά με την πορεία της νόσου και τη διάρκεια των φάσεων επιδείνωσης και ύφεσης είναι καταδικασμένη σε αποτυχία από την αρχή. Μόνο ένα πράγμα ευχαριστεί - παρά τη δυσκολία της θεραπείας, σπάνια αποτελεί πραγματική απειλή για τη ζωή του ασθενούς. Όσον αφορά την ψωριασική αρθρίτιδα, αυτή η ασθένεια είναι πολύ πιο εύκολη από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και η επιδείνωση της ποιότητας ζωής των ασθενών σε σύγκριση με την τελευταία είναι πολύ ασήμαντο. Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι περισσότεροι ασθενείς με ψωριασική αρθρίτιδα, με σωστή θεραπεία, μπορούν να παραμείνουν λειτουργικοί και να ζήσουν πλήρη ζωή. Εάν η απαραίτητη θεραπεία απουσιάζει ή η ασθένεια εξελίσσεται με επιπλοκές, οι παραμορφώσεις των αρθρώσεων μπορούν να αναπτυχθούν με την περαιτέρω ανάπτυξη σοβαρών παθολογιών. Ωστόσο, τέτοιες επιπλοκές εμφανίζονται μόνο σε πολύ μικρό αριθμό ασθενών με ψωρίαση. Οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να αναμένουν μια σταδιακή σταθεροποίηση της κατάστασης και την εμφάνιση μακροχρόνιων υποχωρήσεων (περισσότερο από δύο χρόνια). Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, η ασθένεια προχωρά κυρίως στην ενεργή φάση, αλλά σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να εντοπιστεί αποτελεσματικά. Αποτελεσματική θεραπεία για την ψωρίαση μπορεί να επιτευχθεί σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη σήμερα. Και παρόλο που, όπως γνωρίζετε, η τελική ανάρρωση δεν μπορεί να επιτευχθεί, η διατροφή, τα ειδικά φάρμακα και οι διαδικασίες θα κάνουν γρήγορα τη δουλειά τους. Επιπλέον, δεν χρειάζεστε μακροχρόνια θεραπεία σε νοσοκομείο. Η δουλειά του γιατρού είναι μόνο να παρακάμψει γρήγορα τα δύο πρώτα στάδια της ψωρίασης και να κάνει το άτομο σε ύφεση. Μετά από αυτό, ο ασθενής μπορεί να φροντίσει μόνο του, να ακολουθήσει τις οδηγίες και να ξεχάσει την ασθένεια για μεγάλο χρονικό διάστημα.